Öz-Bedensel Engelleme ve Egoyu Maliyete Göre Koruma

Kendi kendini engelleme, başarı şansınızı sabote eden davranışlarda bulunmayı içerir. İnsanlar neden başarısız olmalarını daha fazla olası kılacak şeyler yapıyorlar? Hepimiz kendimiz hakkında iyi hissetmek isteriz, ancak araştırmacılar bazen başarısızlıklarımız için sorumluluk almaktan kaçınmak için başarı şansımızı incitecek kadar ileri gittiğimizi tespit ettiler.

Örneğin, önemli bir sınavla karşı karşıya kaldığınızda, öğrenciler ders çalışmaktan kaçınmak için bütün gece dışarıda kalabilirler. Daha sonra, zayıf yaptıklarında, zeka yetersizliğinden ziyade, geç kalmamaları için arkadaşlarından kötü puanlarını suçlayabilirler.

Basitçe söylemek gerekirse, kendini engelleme, insanların olası başarısızlıklar için suçlayacak bir dış kaynak bulmalarını sağlar. Bu, benlik saygısını korumak için etkili bir strateji olabilirken, başarı üzerinde anlaşılabilir derecede önemli bir etkiye sahip olabilir.

Kendine engelli olmanın neden oluştuğuna ve bu davranışın potansiyel sonuçlarına daha yakından bakalım.

Psikologlar, hepimizin başarılarımız için kişisel kredi alırken dış güçlerdeki başarısızlıklarımızı suçlamak için güçlü bir ihtiyaç duyduklarını buldular. Bu davranış kendimize olan saygımızı korur, fakat aynı zamanda bizi başarılı olma ihtimalimiz daha düşük yapan şeyler yapmamızı sağlayabilir.

Bu eğilim, kendi kendini engelleme olarak bilinir, kendi kendini sabote edici bir eylem veya insanların sonuçlar için kişisel sorumluluk almalarını engelleyen bir seçenek olarak tanımlanır. Temel olarak, insanlar engeller yaratır, böylelikle olası arızalar bu dış kuvvetlerden sorumlu tutulabilir. Başarısızlık, insanlar kendi beceri veya hazırlık eksikliğinin sonucuna yol açtığını anladıklarında rahatsızlığa yol açabilir. Olası başarıyı baltalayan eylemlerde bulunmakla, insanlar gerçeklerle yüzleşmekten ve kendi eksikliklerini kabul etmekten kaçınırlar.

Kendinden özürlülmenin birçok farklı şekli vardır. Bazen bu davranış oldukça zararsız olabilir, ancak bazı durumlarda çok daha ciddi olabilir. Bazı durumlarda, insanları potansiyel olarak tehlikeli davranışlarda bulunmaya itebilir.

Örneğin, öğrenciler ödevlerini erteleyebilir veya son dakikaya kadar ders çalışmayı bırakabilirler. Sporcular büyük bir maçtan önceki geceleri antrenmanı atlayabilir veya gece kalabilirler. Bazı durumlarda, insanlar uyuşturucu ve alkol kötüye kullanımı gibi daha tehlikeli öz engelleme biçimlerine girebilirler.

Araştırmacılar, kendi kendine özürlülüğün, insanların başarı için kişisel kredi talep ettikleri, ancak başarısızlıkları için dış güçleri suçladıkları, kendilerine hizmet eden önyargı olarak bilinenlerle bağlantılı olabileceğini öne sürdüler.

Örneğin, ilk maratonunuzda yarışmaya hazır olduğunuzu düşünün. Bir antrenman programı izliyor ve sağlıklı bir diyet yemek yiyorsunuz, ancak yarış günü yaklaşırken, bitiş çizgisine başarıyla ulaşma yeteneğinizden şüphe duyuyorsunuz.

Büyük yarışa giden haftalar ve günlerde, antrenman seanslarını atlarken ve abur cubur yemeye zorlanıyorsunuz. Gün sonunda nihayet maratonda yarışmaya başladığında kendinizi halsiz ve formsuz hissediyorsunuz. Bu kendi kendini engelleyen davranışların bir sonucu olarak, olası yetenek eksikliğinden ziyade, biçimsiz veya şişirilmiş olma yarışı bitirememenizi suçlayabilirsiniz.

Bu fenomen ilk olarak araştırmacılar Stephen Berglas ve Edward Jones tarafından 1978 yılında yapılan ve anagramları tamamlamak için rastgele atanan, bazıları çözülebilen ve bazıları çözülmeyen bir çalışma ile tanımlanmıştır.

Daha sonra, tüm öğrencilere iyi yaptıkları söylendi. Bu geri bildirim açıkça çözülemeyen ve çözülemeyen anagram verilen katılımcılara kafa karıştırıcıydı. Onlara iyi yaptıklarını ancak nasıl ve neden yaptıkları hakkında hiçbir fikirleri olmadığı söylendi.

Berglas 2009’da The New York Times’a “Bu çıkarımın nasıl ortaya çıktığını bilmeden, mükemmel oldukları söylenen insanlar” dedi.

Gönüllülerden daha sonra başka bir teste başlamadan önce performans arttırıcı veya performansı inhibe edici bir ilaç almak isteyip istemedikleri sorulmuştur. Katılımcılara, çözülemeyen anagram verilenlerin yüzde 70’ini, çözülebilir anagram verilenlerin yalnızca yüzde 13’üne kıyasla, performansı engelleyen ilacı almayı tercih etti.

Bazıları bir testte performanslarını düşürmek için tasarlanmış ilacı neden seçmeli? Bu sonuçlar, insanların bir görevi yerine getirme yeteneklerine güvendiklerinde, daha iyi performans göstermelerine yardımcı olacak bir şey vermeyi tercih ettiklerini göstermektedir. Bununla birlikte, yeteneklerinden emin olmayanların performanslarını zedeleyecek olan ilacı isteme olasılıkları daha fazladır, bu nedenle olası başarısızlıkları için onları suçlamaları için dış kaynak sağlar.

Tüm bu kendi kendini sabote etmenin amacı egoyu ve benlik saygısını korumak ve uzmanlar gerçekten işe yaradığını bulmuşlar. Benlik saygısı yüksek olan kişilerin daha fazla öz engelledikleri gösterilmiştir. Birçok insan için bu davranışlar neredeyse otomatik olarak gerçekleşir. Daha önce denemeden başarısızlık için bahanelerle karşılaştık ama bilinçsizce bunu sıklıkla yapıyoruz.

Öz-özürlülük öz güvenimizi korumada uzun bir yol kat etse de, ciddi olumsuz yan etkileri de olabilir. Yolunuzda başarıya engeller koyuyorsanız, hedeflerinize ulaşmak için kendinize gereken tüm fırsatları vermenizin bir yolu yoktur. Sadece bu değil, şansınızı engelleyerek, esasen hem şimdi hem de gelecekte beklentilerinizi kendiniz azaltıyorsunuzdur.

Araştırmacı Sean McCrea, öz-engelli olmanın daha az motivasyona yol açabileceğini ve gelecekte başarılı olmaya çalışmak için daha az teşvik edebileceğini keşfetti. Bir dizi deneyde, katılımcıların IQ testlerindeki puanlarını değiştirdi. Bazı katılımcılara ya sınava hazırlanmak için ya da “uygulama yok” grubuna katılma seçeneği verildi. Daha sonra kötü puan alanların uygulama eksikliğini suçlamaları daha muhtemeldi, ancak McCrae daha sonraki deneylerde düşük puanları için mazereti olanların (örneğin, dikkat dağıtıcı, hazırlık eksikliği vb.) Daha az motive olduğunu buldu. Suçlanacak harici bir kaynağı olmayanlardan daha sonraki bir sınav için.

McCrea, Benedict Carey’in The New York Times için yazdığını, “Özürlü,“ Her şey düşünüldü, aslında oldukça iyi yaptım ”demedi. “Ve iyileşmek için bir yol yok.”

Özürlülüğün daha olumsuz sonuçları:

• Özürlülerle ilgilenen öğrenciler, her hafta ders çalışarak daha az zaman harcadıklarını bildirmektedir.
• Özürlüler ayrıca genel olarak daha düşük derecelere sahip olma eğilimindedir.
• Ayrıca bir göreve başlamadan önce alkol kullanmaları daha olasıdır.
• Aynı zamanda sosyal ilişkileri de incitir. Özürlülerin her zaman bir mazereti olduğu görülüyor, bu yüzden genellikle “whiners” olarak görülüyorlar. Araştırmacılar öz engelli bireylerin akranları tarafından daha olumsuz değerlendirildiğini belirledi.

Kendi kendini engelleme egoyu koruyabilir, ancak önemli maliyetlerle gelir. Başarının önündeki engelleri koymak başarısızlıklar için mazeretler sağlayabilir, ancak aynı zamanda başarısız olmamızın daha muhtemel olmasını sağlar. Şimdi kendin için iyi hissediyor musun yoksa hepsini ve riskini mi veriyorsun? Araştırma, benlik saygınızın geçici olarak etkilenmesine rağmen, kendini engelleme davranışlarından vazgeçmenin gelecekteki başarı için daha iyi olabileceğini göstermektedir.