Yeme Bozuklukları ve İntihar

Yemek yeme bozuklukları, zaman zaman kurbanlarını sağlık, mutluluk, sosyal yaşam ve mesleki başarılarından kurtaran ağrılı hastalıklar olabilir. Buna göre, intiharın yeme bozukluğu olan insanlar için önemli bir ölüm nedeni olması şaşırtıcı değildir.

Kötü beslenmeyle ilgili tıbbi komplikasyonlar, anoreksiya nervoza hastalarında en önemli ölüm nedeni olmasına rağmen, intiharın yakından takip ettiğine inanılmaktadır. En çok çalışılan üç yeme bozukluğu olan anoreksiya nervoza, bulimia nervoza ve binge yeme bozukluğu olan hastalarda intihar davranışı artmaktadır.

Yeme bozuklukları, herhangi bir zihinsel bozukluğun en yüksek ölüm oranına sahiptir. Çalışmalar farklı sonuçlar vermiş olsa da, yeme bozukluğu olan hastaların aynı yaşta yaşamalarına göre 1.5 ila 14 kat daha fazla olduğu görülüyor. Mortalite oranları, anoreksiya nervoza hastalarında en yüksektir, ancak yeme bozukluğu olan herhangi bir kişi için yüksektir.

Son zamanlarda yeme bozukluğu ölümlerinin kapsamlı bir araştırmasında araştırmacılar, intiharın en yaygın doğal olmayan ölüm nedeni olduğunu bulmuşlardır. Anoreksiya nervoza hastaları ve bulimia nervoza hastaları ile kanama yeme bozukluğu hastaları arasındaki doğal olmayan ölümlerin üçte ikisi intihar etti ve araştırmacıları “intiharın yalnızca [anoreksiya nervozada değil, önemli bir endişe” olduğu sonucuna getirdi ama tüm yeme bozukluklarında. ”

İntihar, çok çeşitli düşünce ve davranışları ifade eder. Pasif düşünceden (artık yaşamak istemediğine dair pasif düşünceler) ölümcül girişimlere kadar uzanabilir. Ayrıca cildi kesmek, yakmak, tırmalamak veya zarar vermek gibi kendine zarar verme eylemlerini ifade eden, kendine zarar vermeyen kendine zarar verme davranışı vardır. Bu makalede, daha az sıklıkla ölme arzusunu ve daha sıklıkla duygusal sıkıntıyı yönetme mekanizmasını yansıtan bu davranışlar tartışılmayacaktır.

İntihar ve intihar düşüncesi, yeme bozukluğu türleri için farklıdır:

Anoreksiya nevroza

Anoreksiya nervoza olanların yüzde 20 ila 43’ü mevcut intihar fikrini rapor ediyor. Bir çalışma, yaşam boyu anoreksiya nervoza tanısı alan yetişkinlerin yüzde 23’ünün intihar düşüncesi sunduğunu gösterdi – bu, genel popülasyondaki yaşam boyu intihar fikrini yüzde 5 ila 15 aralığında bildiren yetişkinlere kıyasla.

Anoreksi olan hastalar da intihar girişiminde bulunacaklarına göre yaşıtlarından iki ila dokuz kat daha fazladır. Bir çalışma, anoreksi olan hastaların bir intihar grubuna göre intihar nedeniyle ölme olasılığı 18 kez olduğunu gösterdi.

Bulimia Nervosa

İntihar ve bulimia nervoza üzerine daha az sayıda çalışma vardır. Sonuçlar, bulimia nervoza hastalarında intihar düşüncesi ve girişimlerin tahminlerinin, anoreksiya nervoza hastalarındakine benzer veya daha büyük olduğunu, ancak intihar ölüm riskinin biraz daha düşük olduğunu göstermiştir.

Bulimia nervoza olanların yüzde 15 ila 23’ü mevcut intihar fikrini rapor ediyor. Bulimia nervoza bulunan hastalarda yaşam boyu intihar düşüncesi yüzde 26 ila 38 arasındadır. Bulimia nervoza bulunan kadın hastaların, genel popülasyondaki kadınlardan intihar nedeniyle ölme olasılıkları yedi kat daha fazladır.

Aşırı Yeme Bozukluğu (BED) ve Diğer Belirtilmiş Beslenme ve Yeme Bozukluğu (OSFED)

BED ve OSFED’de intihar konusunda daha az araştırma var. BED veya OSFED’li hastalar arasındaki mevcut intihar düşüncesi yüzde 21 ila 23 arasında olduğu tahmin edilmektedir. Bir çalışma, BED’li hastaların, intihar girişiminde bulunma yeme bozukluğu olmayan arkadaşlardan beş kat daha muhtemel olduğunu göstermiştir. Bir çalışmada OSFED’li hastaların intihar nedeniyle ölme olasılığı cinsiyet ve yaşa göre eşe göre dört kat daha fazla bulundu.

İntihar davranışı herhangi bir yeme bozukluğu tipinde ortaya çıkabilse de, araştırmalar belirli sunumları olan hastalarda daha yaygın olabileceğini öne sürüyor. İntihar girişimlerinin, anoreksi kanaması temizleyici alt tipine sahip hastalarda kısıtlayıcı alt tipe kıyasla daha yaygın olduğu görülmektedir. Bazı çalışmalar intihar girişimlerinin müshil suistimali ve kendi kendine kusma dahil olmak üzere temizleme davranışlarıyla ilişkili olduğunu göstermiştir.

İntihar girişimi riski, yeme bozukluğu depresyon veya madde bağımlılığı gibi diğer bozukluklarla ortaya çıktığında daha yüksektir. Bir çalışma, intihara teşebbüs eden anoreksiya nervoza hastalarının yüzde 80’inin, depresyondayken girişimlerinin gerçekleştiğini bildirdi. İntihar, çocukluk istismarı öyküsü olan yeme bozukluğu hastalarında da daha yaygın olabilir.

Genetik çalışmalar, anoreksiya nervoza ve intihara yatkınlığın ortak genetik faktörler nedeniyle bir arada ortaya çıktığını göstermiştir.

Araştırmalar, iki ya da daha fazla kez intihar girişiminde bulunan kişilerin gelecekteki bir girişim için daha büyük risk altında olduğunu ve önceki girişimlerin girişiminden yaklaşık altı ay ila iki yıl sonra en yüksek risk altında olduğunu göstermektedir.

İntiharın uyarı işaretleri şunları içerebilir:

• Davranışta bir değişiklik veya yeni davranışların ortaya çıkması, özellikle acı verici bir olay veya kayıptan sonra meydana gelirse ilgili
• Kendini öldürmek isteme, umutsuz hissetme, bir yük olma, kapana kısılma hissi ya da üstesinden gelinemeyecek acıyı konuşun
• Alkol veya uyuşturucu kullanımı, yaşamlarını sonlandırmanın yollarını aramak, yoksunluk ve sosyal tecrit, uyku değişiklikleri, insanları hoşçakal demeye çağırmak veya ziyaret etmek, önemli malları, saldırganlığı ve yorgunluğu bırakmak gibi davranışlar
• Depresyon, anksiyete, ilgisizlik, utanç, öfke, sinirlilik veya ani rahatlama gibi ruh halleri

İntihar riskindeki artış nedeniyle, rutin intihar riski değerlendirmesi yeme bozukluğu tedavisinin bir parçası olmalıdır. Ampirik olarak onaylanmış ve erişilebilir iki intihar önlemi arasında Joiner İntihar Riski Değerlendirmesi (JSRA) ve Linehan Risk Değerlendirme ve Yönetimi Protokolü (LRAMP) bulunmaktadır.

Kişilerarası intihar teorisine dayanan JSRA, bir bireyin risk kategorisinde (düşük, orta, ağır veya aşırı) sınıflandırılmasını sağlayan yarı yapılandırılmış bir görüşmedir. LAMP intihar riskini değerlendirmek, yönetmek ve belgelemek için yapılandırılmış bir kontrol listesi sunar ve klinisyene uygun klinik müdahale sağlaması için rehberlik eder. Klinisyenler aynı zamanda ailede intihar öyküsü olan yeme bozukluğu hastalarını da taramalıdır.

Psikiyatrik hastanede yatış, yeme bozukluğundaki intihar tedavisi için düşünülebilir, çünkü hasta için daha fazla güvenlik sağlar. Krizlerin kısa vadeli yönetimi için diğer stratejiler arasında izleme ve sosyal destek, ölümcül yöntemlerin kaldırılması ve akut psikiyatrik belirtilerin tedavisi sayılabilir.

Bir hasta intihar ettiğini gösterdiğinde, tedavinin odağı intiharı önlemelidir. Diyalektik davranış terapisi (DBT), özellikle intihar ve kendine zararı olan hastalar için geliştirilmiş ampirik olarak onaylanmış bir tedavidir. Ayrıca yeme bozukluklarının tedavisinde başarıyla uygulanmıştır. DBT’de davranışlar bir hiyerarşiye göre hedeflenir. İntihar davranışları tedavi için en yüksek öncelik olarak kabul edilir.

İntihar konusunda düşünceleriniz varsa, yardım almak için son derece önemlidir. Aile ve arkadaşlar sık sık size kriz sırasında yardımcı olabilir. Ayrıca, sizin veya konuşabileceğiniz sevilen bir çok ek kaynak var.

Size yakın birinin intihar konusunda düşünceleri olabileceğinden endişeleniyorsanız, onlara “İntihar konusunda düşünceleriniz var mı?” Diye sormaktan çekinmeyin. bir girişimde bulunma riskleri. Buna karşılık, çoğunlukla empatik bir kaygı olarak deneyimlenir.

Bunları güvende tutun, mümkünse ölümcül nesnelere erişimi kaldırın, ilginizi çekin ve dinleyin. Endişenizi onlar için paylaşın ve onlara önem verdiğinizi bildirin. Profesyonel yardım ya da intihar yardım hattıyla bağlantı kurmalarına yardımcı olun.

Eniyi Düşünce’den Bir Kelime

Siz (veya sevilen biri) krizde veya intihar düşünceleri, planları veya girişimleriyle karşılaşıyorsanız, yardım için ulaşmak önemlidir. Kendinizi kötü hissettiğinizde, her zaman kötü hissedeceğinize inanmak yaygındır. Duyguların geçici olduğunu ve işlerin daha iyi olabileceğini hatırlamak zor olabilir. Bu şekilde hisseden sadece sen değilsin. Bu zor zaman boyunca başkalarının size yardım etmesine izin verin. Ayrıca, yeme bozukluklarının tedavi edilebilir olduğunu unutmayın.