DEHB / DEHB, yetişkinlikte bile akran ilişkileri üzerinde derin bir etkiye sahip olabilir. Bazen, etki o kadar büyük olabilir ki, bir birey büyük bir tecrit duygusu hisseder. Kendini yalnız hissettiğinde veya yalnız hissettiğinde, başkalarıyla bağlantı kurmak çok zor olabilir.
One Boy’un Mücadelesi’nin yazarı Bryan Hutchinson : Bir Anı – Tanılamayan ADD ile Hayatta Kalma , deneyimlerini paylaşıyor ve bazı yararlı stratejiler sunuyor.
Makalede Neler Var?
ADD’nin Akran İlişkileri Üzerindeki Etkisi Nedir?
Bryan Hutchinson: DEHB’li insanlar kendilerini koruma eğilimindedir, çevremizdekileri anlamakta zorlanıyoruz ve birçok normal iletişim ipucunu özlüyoruz. Özellikle genç yaşta insanların gerçekte ne anlama geldiğiyle ilgili olarak kafamız karışır. İlişkileri sürdürmek daha da zor ve bizim tarafımızdan büyük miktarda çaba gerektiriyor; arkadaşlarımızı unutacağız ve bazen çok uzun süre temastan uzak duruyoruz; bu da başkalarını üzüyor ve bu da başkalarıyla ilgilenmediğimiz izlenimini veriyor. Umursamadığımız izlenimi yanlış bir izlenimdir; önemsiyoruz, ancak ilişkileri DEHB olmayanlarla aynı şekilde sürdürmüyoruz. Yargılayıcı olmayan ve sürekli temas gerektirmeyenlerle daha iyi anlaşıyoruz.
Bir Çocuk ve Şimdi Bir Yetişkin Olarak Kendi Kişisel Deneyimleriniz Neydi?
Hutchinson: Çocukken farklı olduğumu hissettim ve herkesin dünyasının dışında hissettim. Çocukken neden diğerleriyle birlikte olamadığımı bilmiyordum. Konuşmalar sırasında dikkatim dağılır ve kaybolur olurdum. Diğer çocuklar benim yalnız ya da asi olduğuma inanıyordu çünkü onlarla ilişki kurmadım. Hiper ve vahşi olacağım zaman diğer çocuklar beni çok etkiledi ve özellikle okulda çok dikkat çekti, ancak bu beni ciddi sonuçlarla başım belaya sokar ve bu da kendime dikkat çekmek ve kendime saklamak için başka bir nedendi . Başaramadım ve geldiğimde başım belaya girdi.
Birçok DEHB çocuğu lider olarak doğar. Enerjikler ve harika fikirleri var. Sosyal becerileri sınırlıdır, ancak çok fazla ayrıntıyı zahmet etmeden işleri hızlı bir şekilde anlama yetenekleri ve kabiliyetleri nedeniyle – bu onlara liderlik nitelikleri verir. Maalesef, bu liderlik özelliği bazen öğretmenler ve ebeveynler tarafından ezilebilir, çünkü rahatsız edicidir. Ebeveynlerin ve öğretmenlerin bir çocuğun lider olabileceğini kabul etmemesinin ve harika şeyler yapmaya devam etmesinin sık rastlanan bir hata olduğunu düşünüyorum, çünkü çocuğun genç yaşlarında bu bir dikkat dağıtıcı ve zaman zaman biraz karışık görünüyor. Aksi takdirde büyük lider olmak için büyüyebilen çocuklar, bunun yerine reddedilme ve bencil özlemlerle büyürler.
Bir yetişkin olarak, sosyal katılım zorlukları beni takip etti ve hala bir etkisi var. Neden güçlük çektiğimi bilerek ve başkalarının endişeleri ve çıkarları hakkındaki farkındalığımı arttırmayı öğrendim, ilişkileri sürdürme konusunda daha iyi oldum. ADDers çok fazla dikkat dağıtıcı ve içsel düşüncelerle kendini emmiş görünebilir; bu nedenle, diğer insanların çıkarlarını bilerek merak etmek önemlidir. Örneğin, kadınlarla olan ilişkilerde, yaşamları ve aileleri hakkında soru sormakta başarısız oldum. Bu, kim olduklarını umursamıyormuşum gibi görünmesini sağladı. Başkalarına duyduğum ilgimi bilerek daha fazla arttırmayı öğrendim – DEHB’siz birçok insan doğası gereği başkalarının bu merakını yaşar, oysa DEHB’li olduğumuz farklılıkları fark edip daha iyi olmak için daha bilinçli bir niyetle telafi etmek için dikkat etmeliyiz.
İlişkileri Nasıl Geliştirdiniz?
Hutchinson: Öncelikle, iletişim kurmakta sorun yaşadığımı anladım. Yardıma ihtiyacım vardı ve terapi dualarıma cevaptı. Ancak, terapiden önce, nerede geliştirmem gerektiğini görmemde bana yardımcı olan mentorların ilgisini çektiğim için şanslıydım. Eğer bir bilardo oyuncusu olmasaydım, sosyal gelişimimin daha uzun süreceğini düşünürdüm, çünkü sporda bir spor yapmak – havuz gibi bir sporda bile. Havuz aynı zamanda çok fazla zihinsel kondisyon gerektirir ve bu da iyileştirilmem gereken yeri öğrenmeme yardımcı oldu ve odaklanma zorluklarımı da vurguladı.
Okuldaki Çocuklar İçin Hangi Stratejilerin Yararlı olacağını düşünüyorsunuz?
Hutchinson: Her şeyden önce ebeveynler ve öğretmenler, DEHB’li çocukların farklı olduğunu ve bunlara uygulanan kısıtlamaların ve disiplinin onların yaşamlarını etkileyeceğini anlamalıdır. Öyle gözükmeyebiliriz, ama çok hassasız ve kalbe hızlı bir şekilde bir şeyleri götürüyoruz ve çok iyi ağrıya neden olan şeyleri hatırlıyoruz çünkü acı ve ıstıraplar teşvik edici fakat olumsuz bir şekilde. Bütün çocuklar belirli bir disipline ihtiyaç duyarlar, ancak DEHB olan ebeveynler için daha yaratıcı olmalı ve iyi davranış ve kararları vurgulayan bir ödül sistemi kullanmalıdır.
Ebeveynlerin, çocuklarını sosyal becerilerini geliştirmek için spora dahil etmelerini öneririm. Mutlaka fiziksel spor değil, daha çok zihinsel çaba gerektiren spor veya aktiviteler. DEHB’li çocuklara hızlı stratejik beyinler veriliyor ve bu da liderlik becerilerinde parlaklık kazanmalarına yardımcı olabilir ve eğer etkinliğin yeterince tadını çıkarırlarsa, sağladıkları etkinliği ve arkadaşlıklarını kaybetmek yerine daha iyi geçinmek için yollar bulacaklardır. Bununla birlikte, kendi çocukluk deneyimlerimden yola çıkarak, çocuğun onunla yapışmayı öğrenmesi önemlidir – yeni şeylerle tanıştığımda her zaman çok çekiciydim ve reddetme, başarısızlık ve ceza korkusuyla başlamadan önce bırakmayı denerdim.
Yetişkinlere Hangi Stratejiler Faydalıdır?
- Hutchinson: Kasten meşgul olmak, sorular sormak ve başkalarıyla ilgilenmek. Akran ilişkilerinin yetişkinlerin madde kötüye kullanma nedeninin bir parçası olduğuna inanıyorum. Hızlı bir içki, DEHB’li yetişkinin daha ilgi çekici ve dolayısıyla sosyal olmasına izin vererek zihni sakinleştirmeye ve sinirleri dinlendirmeye yardımcı olabilir, ancak bu bariz nedenlerden ötürü iyi değildir. DEHB’li yetişkinlerin kendilerini cezalandırmayı bırakmayı öğrenmeleri ve farklı olmanın kötü olmadığını fark etmeleri gerekir, sadece başa çıkma becerilerini öğrenerek aşılabilecek bazı zorluklar vardır.
