İç Savaş Gazilerinde Travmanın Etkileri

Araştırmacılar, Amerikan İç Savaşı Gazileri (1860-1865) ‘de Daha Sonra Çalışma Düzeyleri, Hastalık ve Ölüm Projesi’nin Erken Göstergeleri olarak adlandırılan tıbbi kayıtları dijitalleştiren federal bir projeden gelen açık kaynaklı verileri kullanarak araştırmacılar arasında savaş sonrası hastalık riskinin arttığını belirlediler. Kalp, mide-bağırsak ve yaşamları boyunca akıl hastalıkları dahil olmak üzere İç Savaş gazileri.

Kısmen Ulusal Yaşlanma Enstitüleri tarafından finanse edilen bir projede, Birleşik Devletler Ulusal Arşivlerinde saklanan Birlik Ordusu’nun 303 şirketinden toplam 15.027 askerden oluşan askerlik hizmeti, emeklilik dosyaları ve cerrahın çoklu sağlık muayenesi raporları ile eşleştirildi.

Erkeklerin yüzde 43’ü yaşamları boyunca zihinsel sağlık problemleri yaşamış, bazıları bugün travma sonrası stres bozukluğu (TSSB) ile ilişkili olarak kabul edilmektedir. En çok etkilenenler, 17 yaşın altındakiler arasında yer alan erkeklerdi. Roxane Cohen Silver ve California Üniversitesi’ndeki meslektaşları, Irvine , Genel Psikiyatri Arşivi’nin Şubat 2006 sayısında sonuçlarını yayımladı.

Bugüne kadar TSSB çalışmaları, savaş deneyimlerini ruh sağlığı problemlerinin tekrarı ve kardiyovasküler hastalıklar ve hipertansiyon ve gastrointestinal bozukluklar gibi fiziksel sağlık problemleriyle ilişkilendirmiştir. Bu araştırmalar, uzun zamandır süren sağlık etkilerine erişemedi çünkü son çatışmaların gazileri üzerine odaklandılar.

Modern çatışmaya katılımın etkisini inceleyen araştırmacılar, daha sonraki sağlık sorunları riskini artıran faktörlerin, katılım sırasındaki yaş, şiddete maruz kalmanın, savaş statüsünün mahkum ve yaralı olduğunu belirtmektedir.

İç Savaş, Amerikan askerleri için özellikle travmatik bir ihtilaftı. Ordu askerleri genellikle oldukça genç yaşlarda askere alındı; Birlik ordusunun askerlerinin yüzde 15 ila 20’si 9 ila 17 yaşları arasındadır.

Birlik şirketlerinin her biri, bölgesel mahallelerden toplanan 100 kişiden oluşuyordu ve bu nedenle sık sık aile üyeleri ve arkadaşlar vardı. Büyük şirket kayıpları – bu örnekteki şirketlerin yüzde 75’i personelinin yüzde 5-30’unu kaybetti – neredeyse her zaman aile veya arkadaş kaybı anlamına geliyordu.

Erkekler, bazı durumlarda aile üyelerini veya tanıdıklarını temsil eden düşmanla kolayca tanıştılar. Son olarak, hendekler veya diğer engeller olmadan el ele dövüş dahil olmak üzere yakın çeyrek çatışması, İç Savaş sırasında ortak bir saha taktiğiydi.

İç Savaş askerlerinin yaşadığı travmayı ölçmek için araştırmacılar, travmaya göreceli maruziyeti temsil etmek için kaybedilen şirketin yüzdesinden elde edilen bir değişken kullandılar. Araştırmacılar, daha fazla askerin öldüğü askeri şirketlerde, gazilerin kardiyak, sindirim sistemi ve sinir hastalığına yakalanma olasılığının yüzde 51 daha fazla olduğunu tespit etti.

Çalışmada, en genç askerlerin (kayıt sırasında 9-17 yaş) hem zihinsel hem de fiziksel hastalık geçirme olasılığı en yaşlı olanların (% 31 veya daha yaşlı)% 93 daha fazla olduğu bulundu. Daha genç askerlerin yalnızca kalp ve damar hastalıkları belirtileri göstermeleri ve gastrointestinal durumlar ile birlikte görülmeleri daha muhtemeldi ve erken ölmeleri daha muhtemeldi. Eski POW’lar, erken ölümün yanı sıra kombine zihinsel ve fiziksel problemler riskinde artışa yol açtı.

Araştırmacıların uğraştığı bir sorun, 19. yüzyılın ikinci yarısında kaydedilen hastalıkları bugünün bilinen hastalıklarıyla karşılaştırmaktı. Travma sonrası stres sendromu doktorlar tarafından tanınmıyordu – gazilerin ‘irritabl kalp’ sendromu olarak nitelendirdikleri aşırı düzeyde bir ‘sinir hastalığı’ sergilediklerini fark etmelerine rağmen.

Yayında yayınlanan bir yayında yazan Harvard psikoloğu Roger Pitman, “olgunlaşmamış sinir sistemleri ve duyguları düzenleme konusundaki azaltılmış kapasitelerin, çocukların düşüncesinde titreme için daha büyük bir neden verdiği ve” savaşta görev yapan ergenler. ”

Her ne kadar hastalığın tespiti birebir olmasa da, kıdemli araştırmacı Roxane Cohen Silver, “İnsanların yirmi yıldır her türlü travmatik yaşam deneyimleri ile nasıl başa çıktıklarını araştırıyorum ve bu bulgular, giderek artan bir literatürle ilgili travmatik deneyimlerin fiziksel ve zihinsel sağlık sonuçları. ”

Boston Üniversitesi Psikolog Ulusal PTSD Direktörü Terence M. Keane, bu “yaratıcı deneyimin, savaş deneyimlerinin uzun vadeli etkilerini anlama anlayışımız için zamanında ve son derece değerli olduğunu” yorumladı. Geisinger Sağlık Sisteminde Kıdemli Araştırmacı olan Joseph Boscarino, “TTSD’nin [Travma sonrası stres bozukluğu] var olmadığını ya da abartıldığını söyleyen birkaç detektör var. Savaşla ilişkili psikolojik travmanın etkileri. ”