Çocukluk Çağı Travmasının Etkileri

Yetişkinler çoğu zaman şöyle şeyler söylese de, “Bu olduğunda çok gençti. Bunu bir yetişkin olarak bile hatırlamayacak ”dedi. Çocukluk çağı travmasının yaşam boyu etkisi olabilir. Ve çocuklar esnekken, taştan yapılmazlar.

Bu, eğer korkunç bir deneyime katlanırsa çocuğunuzun yaşam için duygusal olarak yaralanacağını söylemek değildir. Uygun müdahalelerle yetişkinler, çocukların travmatik deneyimlerden daha etkili bir şekilde kurtulmasına yardımcı olabilir.

Ancak, çocuğunuzun bir travma ile uğraşırken ne zaman profesyonel yardıma ihtiyacı olabileceğini bilmek önemlidir. Erken müdahale, çocuğunuzun travmanın bir yetişkin olarak devam eden etkilerini yaşamasını engelleyebilir.

Travma oluşturabilecek birçok farklı deneyim var. Örneğin, fiziksel veya cinsel istismar, çocuklar için açıkça travmatik olabilir.

Bir araba kazası veya özellikle şiddetli bir doğal afet (örneğin bir kasırga gibi) gibi bir defalık olaylar, çocuklar üzerinde de psikolojik bir etki yaratabilir.

Tehlikeli bir mahallede yaşamak ya da zorbalığın kurbanı olmak gibi süregelen stres, bir yetişkinin günlük hayatı gibi olsa bile, travmatik olabilir. Aslında, neredeyse her olay bir çocuğa travmatik olarak düşünülebilir:

• Beklenmedik bir şekilde oldu
• Tekrar tekrar oldu
• Birisi bilerek zalimdi
• Çocuk bunun için hazırlıksızdı

Çocukluk çağı travmasının doğrudan çocuğa da gerçekleşmesi gerekmez; örneğin, sevilen bir acıyı seyretmek de son derece travmatik olabilir. Şiddet içeren medyaya maruz kalma da çocukları travmatize edebilir.

Sadece bir tecrübenin üzücü olması, ancak bunu travmatik yapmaz. Ebeveyn boşanması, örneğin, bir çocuğu etkileyecektir, ancak mutlaka travmatize değil.

Bir çocuğun bir trajediye ya da ölüme yakın bir deneyime katlanmasının, otomatik olarak travma geçireceği anlamına gelmediğini hatırlamak da önemlidir. Bazı çocuklar durumlarından diğerlerinden daha az etkilenir.

Birçok çocuk bir noktada ya da başka bir yerde travmatik olaylara maruz kalır. Birçoğu travmatik bir olaydan sonra sıkıntı yaşıyor olsa da, büyük çoğunluğu nispeten kısa bir sürede normal bir işleyiş durumuna geri dönüyor.

Ancak bazı çocuklar – kızların yüzde 3 ila 15’i ve erkeklerin yüzde 1 ila 6’sı travma sonrası stres bozukluğu (TSSB) geliştiriyor.

TSSB’li çocuklar tekrar tekrar tekrar zihinlerinde travma yaşayabilirler. Ayrıca onlara travmayı hatırlatan herhangi bir şeyden kaçınabilirler veya travmalarını oyunlarında yeniden canlandırabilirler.

Bazen çocuklar travmatik olayı öngören uyarı işaretlerini kaçırdıklarına inanırlar. Gelecekteki travmaları önlemek için, kötü bir şey olacağına dair uyarı işaretleri aramak için aşırı tetikte olurlar.

TSSB’li çocuklar aşağıdakilerle de sorun yaşayabilir:

• Korku
• Depresyon
• kaygı
• Öfke ve saldırganlık
• Kendi kendine yıkıcı davranış
• İzolasyon hisleri
• Zayıf benlik saygısı
• Başkalarına güvenme zorluğu

TSSB geliştirmeyen çocuklar bile, travmatik bir deneyimin ardından duygusal ve davranışsal sorunlar gösterebilir. İşte üzücü bir olaydan sonraki haftalar ve aylar boyunca dikkat etmeniz gerekenler:

• Ölüm veya güvenlik hakkında artan düşünceler
• Uyku sorunları
• İştahta değişiklikler
• Öfke sorunları
• Dikkat sorunları
• Okul reddi
• Baş ağrısı ve karın ağrısı gibi somatik şikayetler
• Normal aktivitelere ilgi kaybı
• sinirlilik
• Üzüntü
• Yeni korkuların gelişimi

Travmatik olaylar bir çocuğun beyninin nasıl geliştiğini etkileyebilir. Ve bunun yaşam boyu sonuçları olabilir.

Araştırmalar, bir insanda ne kadar olumsuz çocukluk deneyimi yaşarsa yaşamın sonraki dönemlerinde sağlık ve sağlık sorunları risklerinin daha yüksek olduğunu göstermektedir. Çocukluk çağı travması bireyin riskini artırabilir:

• Astım
• Depresyon
• Koroner kalp hastalığı
• inme
• Şeker hastalığı

Ek olarak, 2016 yılında Psikiyatrik Zamanlar’da yayınlanan bir çalışmada, çocukken fiziksel istismar, cinsel istismar ve aile içi şiddet gibi travma yaşayan yetişkinlerde intihar girişimlerinin yaygınlığının anlamlı derecede yüksek olduğu belirtildi.

Bir çocuğun bakıcısıyla ilişkisi – ebeveynleri, büyükanne ve büyükbabaları veya başkaları – duygusal ve fiziksel sağlığı için hayati öneme sahiptir. Bu ilişki ve bağlanma, küçüklerin başkalarına güvenmeyi, duygularını yönetmeyi ve etraflarındaki dünyayla etkileşime girmeyi öğrenmesine yardımcı olur.

Bir çocuk, ona bakıcıya güvenemeyeceğini veya güvenemeyeceğini öğreten bir travma yaşarsa, ancak, etrafındaki dünyanın korkutucu bir yer olduğuna ve tüm yetişkinlerin tehlikeli olduğuna ve muhtemelen tüm dünyada ilişki kurmanın inanılmaz zor olduğuna inanması muhtemeldir. kendi yaşlarında ve yetişkin yıllarında da dahil olmak üzere çocuklukları.

Bakım verenlere sağlıklı bağları korumakta güçlük çeken çocukların yetişkinlik döneminde romantik ilişkilerle mücadele etmesi muhtemeldir. 21.000’den fazla çocuk istismarı mağduru olan Avustralya’da yapılan 60 yaş ve üstü hayatta kalanlar, daha yüksek oranda başarısız evlilik ve ilişki bildirmiştir.

Aile desteği, travmanın çocuk üzerindeki etkisini azaltmak için anahtar olabilir. İşte üzücü bir olaydan sonra çocuğu desteklemenin bazı yolları:

• Çocuğunuzu hisleri hakkında konuşması ve duygularını doğrulaması için teşvik edin.
• Dürüst soruları cevapla.
• Çocuğunuza, onu güvende tutmak için elinizden gelen her şeyi yapacağınızdan emin olun.
• Günlük rutininize mümkün olduğunca bağlı kalın.

Çocuğunuz travmatik koşullara maruz kaldıysa ve ruh haliniz veya davranışınızdaki değişiklikleri fark ettiyseniz, çocuk doktoru ile konuşun. Bir doktor çocuğunuzun sağlığını değerlendirebilir ve gerekirse zihinsel sağlık tedavisine başvurabilir.

Çocuğunuzun yaşına ve ihtiyaçlarına bağlı olarak, bilişsel davranışçı terapi, oyun terapisi veya aile terapisi gibi hizmetler için sevk edilebilir. İlaç, çocuğunuzun semptomlarını tedavi etmek için bir seçenek olabilir.

Yardım almak için asla geç değildir. On yıl önce istismara uğramış bir genci evlat edindiyseniz veya 40 yıl önce yaşadığınız travmatik deneyimler için hiç yardım almadıysanız, tedavi hala etkili olabilir.